Nie sposób oddać urok Maroka słowami. Wizyta w Maroku jest doświadczeniem, które każdy poczuje na swój własny sposób, ale jedno jest pewne: nikt nie zostanie obojętny na piękno Maroka. Opisanie Maroka nawet w tysiącu i jeden słowach (jak z historii Szeherezady) to już trudne, ale uczyńmy to zadanie jeszcze trudniejszym starając się opisać Maroko w siedmu słowach i w pięciu zmysłach: wzrok, słuch, węch, smak i dotyk.
Informacje ogólne o Maroku
Położone w północno-zachodnim regionie Afryki, Maroko graniczy z Algierią na wschodzie, Mauretania na południu, Oceanem Atlantyckim na zachodzie i Morzem Śródziemnym oraz Cieśniną Gibraltarską na północy.
Będąc krajem kontrastów i różnorodności kulturowej, z nowoczesną infrastrukturą, ale nadal zachowując autentyczność i tradycje, Maroko jest popularne zarówno wśród turystów jak i wśród emigrantów.
Maroko charakteryzuje się różnorodnymi wpływami kulturowymi m.in. amazigh (berberyjska), arabska, islamska, żydowska, chrześcijańska, śródziemnomorska, rzymska, hiszpańska, portugalska i francuska.
Obok tej różnorodności kulturowej istnieje także różnorodność geograficzna. W rzeczywistości Maroko składa się z serii zupełnie różnych krajobrazów, mogących przechodzić od krajobrazów pustynnych do górskich, przez żyzne pola, ponad 3500 km wybrzeża, płaskowyże, lasy, plaże, klimat alpejski itp.
1. Kolor piasku (Wzrok)
Obraz pustyni o drobnym i złotym piasku, rozciągającej się aż po horyzont, jest prawdopodobnie najbardziej stereotypowym obrazem Maroka.
Piasek niewątpliwie musi być częścią tożsamości kraju, który znajduje się na największej piaszczystej pustyni świata.
Pustynia Sahara zajmuje powierzchnię ponad 9 mln km² i znajduje się na terytoriach 11 państw. Zajmuje znaczna część terytorium Maroka.
Na tym morzu piasku, gdzie wydaje się, że nie ma życia, przybywają karawany wielbłądów Tuaregów, którzy od zawsze mieszkali właśnie tutaj – w miejscu gdzie turyście trudno jest zobaczyć cokolwiek poza piaskiem.
2. Smak herbaty (Smak)
Smak marokańskiej herbaty to uczta dla podniebienia.
Herbata jest narodowym napojem Maroka. Każde miejsce i każdy czas jest dobry do wypicia szklanki aromatycznej słodkiej herbaty.
Nawyk delektowania się herbatą jest zakorzeniony w kulturze marokańskiej i jest czyms wiecej niz tylko piciem. Herbata to sens sam w sobie i rytuał, na który goście nie mogą pozostać obojętni.
Oferowanie herbaty jest częścią know-how narodu marokańskiego, znanego z gościnności. Kiedy odwiedzasz kogoś w domu, w sklepie, a nawet na ulicy, jeśli ktoś oferuje ci herbatę, przyjmij zaproszenie, nie odmawiaj.
Istnieje cała technika zaparzania herbaty. Od przygotowania liści, przygotowania samej infuzji do sposobu jej podania, czyli nalewania z czajniczka do szklaneczki z wysoka, tak by utworzyła się pianka.
Herbata, pochodząca z Azji, przybyła do Maroka z rąk Brytyjczyków i została przypadkowo wprowadzona do kultury tego narodu, czyniąc go wkrótce jednym z największych konsumentów herbaty.
Sławna marokańska herbata miętowa to herbata miętowa lub zielona herbata z listkami mięty.
Herbata marokańska jest naprawdę wyjątkowa, a picie jej w naturalnym środowisku to niewątpliwie przeżycie, które smakuje się przynajmniej raz w życiu (ale kilkoma filiżankami jak nakazują dobre marokańskie zwyczaje).
3. Tradycyjny kuskus (Smak)
Kiedy myśli się o marokańskim jedzeniu, natychmiast na myśl przychodzi kuskus (couscous).
Kuskus to małe granulki otrzymywane z pszenicy twardej (durum). Oryginalnie przyrządza się go na parze, a w szybszej wersji zalewa się wrzątkiem – ważne aby był sypki.
Kuskus jest podstawą większości typowych marokańskich potraw i może być łączony z warzywami, mięsem, rybami, bakaliami, itp.
Danie to jest również bardzo cenione przez Francuzów, którzy zetknęli się z tym przysmakiem dzięki dużej społeczności z Maghrebu mieszkającej we Francji.
Swego czasu danie to dotarło nawet do Ameryki Południowej dzięki portugalskim koloniom z Maroka.
4. Relaks w hammam (Dotyk)
Hammam jest prawdopodobnie najstarszą zachowaną tradycją kąpieli na świecie. Trudno sprecyzować, czy tradycja hammam wywodzi się z rzymskich łaźni czy pochodzi z kultury Bliskiego Wschodu.
W cywilizacji grecko-rzymskiej istniały publiczne łaźnie lub termy, zwane także łaźniami tureckimi. Po upadku Cesarstwa Rzymskiego, łaźnie tureckie nadal zyskiwały rozgłos wsród wyznawców islamu.
Praktyka łaźni tureckiej jest popierana w Koranie jako forma oczyszczania i łączona z rytuałami zdrowia i dobrego samopoczucia. Tak więc wiele hammam´ów znajduje się w pobliżu meczetów.
Rytuał składa się z łaźni parowej Hammam, który sprzyja odblokowaniu porów, a następnie z intensywnego i energicznego masazu calego ciala, zwykle przy użyciu rękawicy z włosia końskiego.
Oprócz aspektu leczniczego Hammam, podobnie jak rzymskie łaźnie, jest miejscem spotkań towarzyskich. Dla ludzi z kultury zachodniej ta praktyka towarzyska w intymnym otoczeniu, takim jak Hammam, może wydawać się kłopotliwa.
5. Dźwieki starej mediny (Słuch)
Medina (medyna) to słowo, które natychmiast przywodzi na myśl Maroko lub inny arabski kraj. Medina to po prostu „miasto” w języku arabskim.
W najszerszym znaczeniu, tłumaczy się je jako stare miasto i odnosi się ono zwykle do tej części miasta, która leży w obrębie starych murów miejskich.
Medyna to połączenie kolorów, zapachów i dźwięków, które się wzajemnie przenikają. Żywy rytm mediny przekłada się na własną melodię: ludzi, którzy się tam przenoszą i poświęcają swoim rodowym tradycjom.
6. Palmowe oazy (Wzrok)
W filmach oazy są często nierealnymi rajami, po prostu mirażami na pustyni. Ale w Maroku oazy istnieją naprawdę.
Piękno tych oaz wynika głównie z ogromnego kontrastu z otaczającym je krajobrazem – suchym i bez życia. Oaza jest symbolem życia w jakby martwej naturze.
W najbardziej niegościnnych miejscach, suchych i kamienistych, znajdują się prawdziwe zielone raje z palmami, drzewami oliwnymi i sadami, które wydają się sprzeczne ze wszystkim wokół siebie.
Populacje osiadają i rozwijają się wokół oaz, ale nigdy nie marnują żyznej ziemi pod zabudowę. Na jałowej ziemi oaza jest zbyt cennym zasobem, by ja marnować. Kontrast Oaza-Pustynia to wizytówka kraju.
7. Aromaty przypraw (Węch)
Kto nigdy nie widział zdjęcia stożków kolorowych przyprawa na suku? Są to autentyczne kolorowe scenografie, często przedstawiane jako jeden z emblematów kraju.
Poza tym, co można uchwycić na obrazie, na targu przypraw roznosi się wyjątkowy orientalny zapach. Intensywna woń przypraw przeszywa nozdrza aż do kubków smakowych. To wspomnienie pozostanie z nami na zawsze.
